Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Χόρχε Μπουκάι - η ψευδαίσθηση


Ηταν μια φορα ενας αγροτης χοντρος και ασχημος που ειχε ερωτευτει (φυσικα!) μια πριγκίπισσα ξανθια και πανεμορφη . . .

Μια μέρα , πριγκιπισσα -κανεις δεν ξερει γιατι- εδωσε ενα φιλι στον χοντρο και ασχημο αγροτη... και, ως δια μαγειας , αυτός μεταμορφώθηκε σ'εναν κομψο και λυγεροκορμο πριγκιπα.

(Τουλαχιστον, ετσι τον εβλεπε αυτη...)


(Τουλαχιστον,ετσι αισθανοταν αυτος...)

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

φθινοπωροθαλασσιά / θαλασσοφθινόπωρο


Έπιασε φθινόπωρο.. Γλυκιές γεύσεις, ζεστά ροφήματα, μελωδίες σε πορτοκαλί αποχρώσεις..

Αλήθεια,
την θάλασσα..? Την θυμάστε? Κι εκεί ο ήλιος ανατέλλει.. Τη θυμάστε?



Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Χόρχε Μπουκάι - Θέλω

Θέλω να με ακούς χωρίς να με κρίνεις.

Θέλω τη γνώμη σου χωρίς συμβουλές.

Θέλω να με εμπιστεύεσαι χωρίς απαιτήσεις.

Θέλω τη βοήθειά σου, κι όχι ν' αποφασίζεις για μένα.

Θέλω να με προσέχεις χωρίς να με ακυρώνεις.

Θέλω να με κοιτάς χωρίς να προβάλλεις τον εαυτό σου σε μένα.

Θέλω να με αγκαλιάζεις χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ.

Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια χωρίς να με σπρώχνεις.

Θέλω να με υποστηρίζεις χωρίς να με φορτώνεσαι.

Θέλω να με προστατεύεις χωρίς ψέματα.

Θέλω να πλησιάζεις χωρίς να εισβάλλεις.

Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν. Να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις.

Θέλω να ξέρεις ... πως σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου ..Χωρίς όρους..!



Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Δεν σε θέλω...

Του είχε δείξει πόσο της άρεσε και τον είχε επίσης πλησιάσει μιλώντας του στο Chat δυο-τρεις φορές που τον είχε δει on line.

Αυτός , την άφηνε και την παρατηρούσε να του μιλά , αφήνοντας ελεύθερη την κουβέντα να δημιουργεί δονήσεις θέλοντας να διαπιστώσει αν ήταν ικανή, στις υπόνοιες του για τις κινήσεις του σώματος της και τη δύναμη τους πάνω στο δικό του.

Η διαπερατότητα της μέσα του ήταν ελάχιστη, η συγκίνηση είτε της φαντασίας του είτε του κορμιού του δεν ήρθε, την άφησε να παραπαίει μέσα στο παιχνίδι της γοητείας της μέσω εξηγήσεων που η υπερβολική ευγένεια τους στράγγιζε τον ήδη ελάχιστο μεταξύ τους ερωτισμό. Μια λύπη που ένοιωσε στα μάτια της, κάποια συμπάθεια του προκάλεσε, συναίσθημα ολωσδιόλου αντίθετο από αυτό που η κοπέλα θα επιθυμούσε, αν και μες στην απελπισία της το άρπαξε και αυτό, δυσχεραίνοντας κι άλλο την ήδη δεινή θέση της απέναντι στις προσδοκίες της.

Δεν είχε φυσικά ν' απολογηθεί για τίποτα, αυτά συμβαίνουν κάθε μέρα, και ο ίδιος ήταν υποκείμενο απορρίψεων που τον ενοχλούσαν.

Απρόσμενα όμως η Άντζελα επέμεινε και συνέχιζε την πολιορκία.

Και αν στην αρχή αρχή ένιωσε την κολακεία από την συμπεριφορά της στη συνέχεια ήταν μόνο ενόχληση, φρόντισε μάλιστα να την δείχνει αν και με υπαινιγμούς μόνο ή με μονολεκτικές απαντήσεις ή στην υποκριτική του ότι δεν την έβλεπε να απαντήσει.

Και η επιμονή της συνέχιζε αλλάζοντας εντάσεις, ρυθμό και μέσα. Η κολακεία του εγώ του υποχώρησε σε εκνευρισμό και δυσανεξία. Πολύ σύντομα την έβλεπε κι απέφευγε να τις μιλήσει , ήταν αποφασισμένος ν' αλλάζει σχέδια και προορισμό παρά να υποστεί την έντονα εκτεθειμένη θηλυπρέπεια της μόλις τον αντιλαμβανόταν. Έπρεπε και η ίδια να το καταλαβαίνει ότι όλα τα τεχνάσματα της πλέον λειτουργούσαν εις βάρος της, ενάντια και στη πιο μικρή της ελπίδα. Επόμενο στάδιο στην κατηφορική της κλίμακα μέσα του ήταν η καθαρή αποστροφή.

Για το διάστημα αυτό που η ενόχληση του από τις τυχαίες συναντήσεις τους μεγάλωνε αποφάσισε να μην μένει σπίτι και να φεύγει με το αυτοκίνητο σε μακρινές βόλτες μακριά από το laptop. Σε μια μάλιστα απ' αυτές βρήκε κι ένα σημείο μπροστά στη θάλασσα που του άρεσε πολύ και άρχισε να πηγαίνει εκεί κάθε μέρα, να παρκάρει το αυτοκίνητο κάτω από ένα γυρτό πεύκο και με κλειστά όλα τα παράθυρα και γυρτό το κάθισμα του, να βλέπει τα κύματα να χαϊδεύουν αδιάφορα την άμμο, τα δένδρα να πάνε και να 'ρχονται με ρυθμούς ακανόνιστους στον δυνατό αέρα.

Το θέαμα αυτό του άρεσε, τον ηρεμούσε, τον νανούριζε. Ο ύπνος του ερχόταν σιγά σιγά και αυτός είχε μαθητεύσει να μην του εναντιώνεται, τα μάτια του έκλειναν και η τελευταία εικόνα τους ήταν άμμος να στροβιλίζεται, θάμνοι να χορεύουν καρφωμένοι στη γη, βάρκες που τέντωναν τα σχοινιά τους, νάιλον σακούλες που σήκωνε ο αέρας ψηλά και τις έστελνε στο νερό.

Και ήταν ελαφριοί αυτοί οι ύπνοι, ευπρόσδεκτοι, ηρεμιστικοί.

Κι ανέπτυξε ένα βαθμό ανοσίας και δεν τον ενδιέφερε αν άλλα αυτοκίνητα πάρκαραν δίπλα του, αυτός στο μισοξαπλωμένο του κάθισμα δεν ήθελε τίποτα, μόνο να βλέπει τα δένδρα χωρίς ήχο να χορεύουν και τα πλαστικά να στροβιλίζονται και να φεύγουν μακριά.

Όταν εκείνο το σούρουπο άνοιξε τα μάτια του, ανασήκωσε λίγο το κάθισμα. Στύλωσε το βλέμμα του μπροστά - ο αέρας συνέχιζε τη δουλειά του- και μετά γύρω για να δει σε απόσταση δέκα περίπου μέτρων ένα άλλο αμάξι παρκαρισμένο.

Δεν ενοχλήθηκε, άναψε ένα τσιγάρο και φύσηξε τον καπνό στο τζάμι.

Ένιωθε τον δυνατό αέρα και την βροχή να τραντάζει το αυτοκίνητο του ακανόνιστα με ξαφνικές ριπές και απόλαυσε τη μόνωση του. Κάποια στιγμή γύρισε ασυναίσθητα και κοίταξε πάλι το δίπλα του το παρκαρισμένο αυτοκίνητο.

Στην αρχή νόμισε ότι η ανεπαίσθητη κίνηση του ήταν επίσης από τον δυνατό αέρα αλλά σε λίγο πρόσεξε ότι είχε μια περιοδικότητα, ήταν μια κανονική ταλάντωση που του έστειλε ένα υπόγειο αλλά γνωστό σήμα. Ερεθίστηκε, και με μια έκπληξη που εύκολα παραμέρισε άφησε τη φαντασία του ελεύθερη και μετά βάλθηκε να κοιτάει πιο προσεκτικά.

Η ταλάντωση συνεχιζόταν, και κατά διαστήματα γίνονταν και πιο έντονη.

Κάποιο σώμα σχηματίστηκε πίσω απ' το τζάμι, που μετά χαμήλωσε, μετά ξανανέβηκε για να ενώσει την παλινδρόμηση του με αυτή του αυτοκινήτου.

Το έβλεπε καθαρά αν και σκοτεινό μέσα στο περίγραμμα του, την κίνηση των γοφών, τη δύναμη της μέσης, την σταθερότητα των ώμων, την προσήλωση του κεφαλιού.

Μετακινήθηκε στη θέση του συνοδηγού να κερδίσει αυτό το πολύτιμο μισό μέτρο.

Ο άνδρας στο άλλο αυτοκίνητο έπιασε την κίνηση του και χαμήλωσε τελείως και κρύφτηκε.

Τρόμαξε, προσποιήθηκε πως γέρνει το κεφάλι του αριστερά και έμεινε ακίνητος σα να κοιμάται.

Αυτό που δεν ήξερε ήταν πόση ώρα ήταν άραγε αρκετή για να πείσει τον άλλο ότι κοιμάται και ότι δεν αποτελούσε κανένα κίνδυνο άξιο να τον διακόψει.

Μέσα του πάλευε η αγωνία να ανοίξει τα μάτια του και να γυρίσει πάλι το κεφάλι του.

Άρχισε να μετράει, να σιγουρευτεί ότι πέρασε χρόνος αρκετός, ότι ήταν ασφαλές τώρα να κοιτάξει.

Όταν το έκανε είδε τη σκιά της γυναίκας που με λικνιζόταν σα φίδι, έπιανε τα μαλλιά της με τα χέρια της, μετά τα κατέβαζε και στηριζόταν κάτω, και μετά τα ακουμπούσε στην οροφή του αυτοκινήτου και έσπρωχνε με πιο πολύ δύναμη το σώμα της, που διαφαινόταν λεπτό με μια κίνηση που τη διαφέντευε.

Ξεκούμπωσε το παντελόνι του και άρχισε να δίνει διέξοδο στη στην έξαψη του.

Με κρυφή ελπίδα χαμήλωσε το τζάμι του μήπως και πιάσει κάποιους ήχους που θα έκαναν πιο έντονες αυτές τι στιγμές και πράγματι κάτι λίγο άκουσε, μπερδεμένο με τον αέρα και το τρίξιμο του αυτοκινήτου αλλά ήταν κι αυτό κάτι.

Τώρα ήταν ο άνδρας πάλι, το σώμα του λίγο πιο πίσω, λίγο πιο όρθιο, η παλινδρόμηση του πιο έντονη.

Στο μυαλό του έγινε έκρηξη, επιτάχυνε τη δική του κίνηση, τελείωσε γερμένος στο κάθισμα του, κρυμμένος πίσω από το κολωνάκι της πόρτας του συνοδηγού, ελπίζοντας σε κάποιο συντονισμό.

Έμεινε εκεί μέχρι να πέσουν οι παλμοί του, κουμπώθηκε αργά, άτσαλα και σύρθηκε καμπουριασμένος πάλι στο κάθισμα του. Πήρε μια πολύ βαθειά ανάσα, γύρισε και κοίταξε.

Ηρεμία.


Νηνεμία.

Σε λίγο έβαλε εμπρός, γυρίζοντας όσο πιο αργά μπορούσε το κλειδί.

Ήταν ένα ωραίο τσιγάρο αυτό που άναψε και πολύ το απολάμβανε όπως και η Άντζελα ξαπλωμένη στο αυτοκίνητο , ικανοποιημένη και λίγο..... ελάχιστα πικραμένη γιατί κάποια στιγμή τον σκέφτηκε.



Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Μόνος

Με το ζόρι κρατάω τα πάθη μου κρυμμένα.

Λέξεις να μου καίνε το λαρύγγι αλλά αν τις πω στον αέρα παίρνουν ένα βάρος δυσβάστακτο. Κι έτσι τις κρατάω.

Λίγο πολύ μόνος. Συνέχεια.

Εγώ και τα βιβλία, εγώ και το λάπτοπ, εγώ και τ’ ακουστικά και τα γυαλιά ηλίου. Σκλάβος του ελεύθερου χρόνου μου. Αδιαπέραστος. Απαρατήρητος μέσα στη φαντασμαγορική δυστυχία μου.

Οι γύρω μου αγνοούν ότι μ’ ενδιαφέρει, ότι με καθορίζει και τους αγνοώ κι εγώ. Πάντα μόνος.

Αυτοί δεν έχουν την ανάγκη μου όμως...

Έχω μπλέξει.

Με πράγματα που δεν μ’ ενδιαφέρουν. Ποιος θα το πίστευε ότι κάποια λάθη απλώνονται τόσο μέσα στο χρόνο. Ζεις μέσα στο λάθος τρέφοντας το συνεχώς. Κι αυτό με τη σειρά του σε τρέφει. Ποιό το παράσιτο και ποιος ο ξενιστής?

Ο καθένας και το πολύτιμο λάθος του. Ο καθένας έχει τα ψέμματα που του αξίζουν. Κάποιοι είναι τυχεροί γιατί τους δίνεται τόσο κενό όσο μπορούν να αντέξουν.

Οι ιστορίες μου τελείωσαν. Ελπίζω προσωρινά.

Γιατί τις χρειάζομαι όπως οι άλλοι το σεξ, τα λεφτά , ή κάποιοι άλλοι τα μάτια του άλλου.

Οι ιστορίες δεν μου τελείωσαν. Αλλά φτάνεις σ’ ένα σημείο που γίνονται προσωπικές. Χρειάζεται και μια τέχνη να μπερδεύεις την αλήθεια με το ψέμα. Η αλήθεια μόνη της είναι για κλάματα.

Ψάχνω κάτι αλλά δε βρίσκω τι . Ψάχνω ένα μέρος να δω τη πόλη από ψηλά. Μήπως μου κρύβει κάτι. Μήπως κάπου έχει μια ψυχή και μου τη κρύβει.

Παίρνω το αυτοκίνητο, γυρνάω στη νύχτα.

Άμα δω έναν άνθρωπο θα τον ακολουθήσω.


Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Μεταθανάτιο Πείραμα : Τα 21 Γραμμάρια

Υπάρχει μια θεωρία που κυκλοφορεί στους επιστημονικούς
κύκλους και οχι μόνο πως το ανθρώπινο σώμα γίνεται κατά 21 γραμμάρια περίπου ελαφρύτερο όταν πεθάνει, σαν κάτι να το εγκαταλείπει.
Οι Επιστημονες υποθετουν πως ειναι ...
....η Ψυχή του Ανθρωπου που εγκαταλειπει το σώμα. Αν αληθεύει όμως αυτό κι αν είναι η ψυχή εκείνη που «φεύγει», τότε η ψυχή δεν ειναι κατι "Αϋλο" οπως οι περισσότεροι υποστηριζουν. Πως είναι δυνατόν κάτι μη υλικό να έχει μάζα;

Η ιστορία μας ξεκινάει πριν ένα αιώνα περίπου όταν ο γιατρός Ντάνκαν Μακντάγκαλ του Haverhill της Μασσαχουσέττης πήρε ως δεδομένο ότι η ψυχή έχει υλική υπόσταση και ως εκ τούτου έχει μάζα. Συνεπώς το βάρος της ψυχής μπορούσε να μετρηθεί. Το ότι η ψυχή του ανθρώπου εγκαταλείπει το σώμα την στιγμή του θανάτου ήταν κάτι ευρέως διαδεδομένο πριν τον 20 αιώνα, αλλά το ότι η ψυχή έχει μάζα που μπορεί να μετρηθεί και μάλιστα να γίνει αντικείμενο πειράματος έγινε για πρώτη φορά από τον MacDougall το 1907.


ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ο γιατρός στην προσπάθειά του να προσδιορίσει εάν κάποιες σωματικές φυσιολογικές λειτουργίες συνεχίζουν να υπάρχουν ανεξάρτητα από την θάνατο του σώματος, κατασκεύασε ένα ειδικό κρεββάτι στο γραφείο του το οποίο και τοποθέτησε πάνω σε μια πολύ ευαίσθητη ζυγαριά που μπορούσε να μετρήσει μεταβολή μέχρι και 5 γραμμάρια περίπου.

Ο εν λόγω γιατρός λοιπόν τοποθέτησε πάνω στα κρεβάτια του γραφείου του έξι βαριά ασθενείς (4 με φυματίωση, έναν με διαβήτη και έναν με άγνωστη αρρώστια) και τους παρατήρησε ζυγίζοντάς τους πριν, κατά την διάρκεια, και μετά τον θάνατό τους. Βέβαια προσπάθησε να απομονώσει όλες τις άλλες φυσιολογικές λειτουργίες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν το πείραμά του.

1 - .Στον πρώτο νεκρό (πέθανε από φυματίωση) παρατηρήθηκε απώλεια βάρους 21 γραμμαρίων. Ήταν σε παρακολούθηση για 3 ώρες και 40 λεπτά.
2 - .Στον δεύτερο νεκρό παρατηρήθηκε στην αρχή απώλεια 14 γραμμαρίων. Στην συνέχεια όμως ακολούθησε η απώλεια άλλων 45 γραμμαρίων.
3 - .Ο τρίτος νεκρός έχασε την στιγμή του θανάτου του 14 γραμμάρια και μερικά λεπτά αργότερα άλλα 28 γραμμάρια.
4 - .Στον τέταρτο νεκρό έγινε κάποιο λάθος στο ζύγισμα από τους ανθρώπους που βοηθούσαν τον γιατρό οπότε δεν ελήφθη υπόψη το αποτέλεσμα.
5 - .Στον πέμπτο νεκρό φάνηκε να χάνεται βάρος, έπειτα να κερδίζεται το βάρος και στην συνέχεια να χάνεται πάλι.
6 - .Στον έκτο και τελευταίο νεκρό δεν πρόλαβε ο γιατρός να προσαρμόσει την ζυγαριά γιατί το άτομο πέθανε γρήγορα, και έτσι δεν μπορούσε η παρατήρηση του συγκεκριμένου νεκρού να χρησιμοποιηθεί στα συμπεράσματα.

Συνεπώς στον ένα χάθηκαν 21 γραμμάρια, σε άλλους δύο στην αρχή 14 και στην συνέχεια κάποια περισσότερα, σε δύο τα αποτελέσματα ήταν ανακριβή, και σε έναν χάθηκαν κάποια γραμμάρια που έδειξε να μην χάνονται αλλά εν τέλει να χάνονται αρκετά αργότερα. Όπως είναι ξεκάθαρο τα αποτελέσματα αυτά είναι σίγουρα πολύ δύσκολο να οδηγήσουν σε συγκεκριμένα συμπεράσματα πόσο μάλλον όταν οι άνθρωποι που βοήθησαν τον γιατρό δεν είχαν την ικανότητα να διαπιστώσουν την ακριβή στιγμή του θανάτου, έναν παράγοντα πολύ σημαντικό στην εξέλιξη του πειράματος.

ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΤΑΝ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ;

Η απώλεια του βάρους δεν θα μπορούσε να ήταν από την υγρασία που βγαίνει με την εκπνοή και την εξάτμιση του ιδρώτα καθώς τους υπολόγισε αυτούς τους δύο παράγοντες και βρήκε πως είναι μισό γραμμάριο κάθε λεπτό, ενώ στο πείραμά του υπάρχει απότομη απώλεια του βάρους (21 γραμμάρια στο πρώτο του test) μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα που δεν μπορεί να εξηγηθεί με τα μέχρι τώρα δεδομένα.

Επίσης δεν θα μπορούσε να ήταν από κόπρανα των εντέρων καθώς θα μπορούσαν τα σπλάχνα να κινηθούν μεν απότομα αλλά ο γιατρός το είχε αυτό υπολογίσει και θα παρέμεναν τα κόπρανα όπως και τα ούρα της κύστης πάνω στο κρεββάτι. Βεβαίως η όποια εξάτμιση των ουσιών αυτών θα ήταν σταδιακή και σε καμμία περίπτωση απότομη σε λίγα δευτερόλεπτα.

Επίσης δε θα μπορούσε να ήταν από τον συνολικό αέρα που υπάρχει στα πνευμόνια, καθώς ανέβηκε τόσο ο ίδιος ο γιατρός για να δοκιμάσει όσο και οι βοηθοί του, εκπνέοντας όσο το δυνατόν περισσότερο την μία φορά και εισπνέοντας με όλη την δύναμη την άλλη, και δεν υπήρξε καμία μεταβολή στην ζυγαριά.


ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΣΕ ΣΚΥΛΙΑ

Ο γιατρός συνέχισε τα πειράματά του σε 15 σκυλιά στα οποία πειράματα όμως δεν παρατηρήθηκε καμία μεταβολή στο βάρος κατά την διάρκεια του θανάτου των ζώων. Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα δεν τον ανησύχησε καθόλου αφού πίστευε πως τα ζώα δεν έχουν ψυχή όπως οι άνθρωποι, άρα δεν έπρεπε να χάσουν καθόλου βάρος σύμφωνα πάντα και με το θρησκευτικό δόγμα του γιατρού.4 χρόνια μετά υποστήριξε πως με τα νέα του πειράματα θα ήταν σε θέση να φωτογραφήσει την ψυχή!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ

Το 1907 οι έρευνες του γιατρού δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα New Yok Times και στο επιστημονικό περιοδικό American Medicine.

ΑΜΦΙΣΒΗΤΙΣΗ

Μάλιστα στο ίδιο επιστημονικό περιοδικό έγραψε τις αντιρρήσεις του και ένας άλλος γιατρός από την Μασσαχουσέττη Ο Αυγουστος Κλάρκ ο οποίος ανέφερε πως ο Μακντάγκαλ δεν έλαβε υπόψη του την αύξηση της θερμοκρασίας που παρατηρείται στο σώμα την στιγμή του θανάτου, αποτέλεσμα του γεγονότος ότι το αίμα σταματάει να κρυώνει με το πέρασμα από τα πνευμόνια με την παύση του κυκλοφορικού. Έτσι με την αύξηση της θερμοκρασίας και την εξάτμιση του ιδρώτα και της υγρασίας του δέρματος μπορεί να εξηγηθεί η πτώση του βάρους του νεκρού κατά λίγα γραμμάρια σε αντίθεση με τα σκυλιά που δεν ρίχνουν την θερμοκρασία με τον ιδρώτα παρά με το λαχάνιασμα, όπως υποστήριξε ο Clarke.
Η διαμάχη μεταξύ των δύο επιστημόνων συνεχίστηκε από το τεύχος του Μαΐου μέχρι το τεύχος του Δεκεμβρίου.


ΜΕΓΑΛΟΣ ΓΡΙΦΟΣ

Φάνηκε πάντως από την διαφωνία αυτή πως χρειαζόταν κάτι παραπάνω από τα απλά αυτά πειράματα για να εξηγηθεί η πτώση του βάρους του νεκρού, πόσο μάλιστα για να συνδεθεί το γεγονός αυτό και με την ύπαρξη της ψυχής όταν στα 6 άτομα που πέθαναν στα κρεβάτια του γραφείου του γιατρού τα αποτελέσματα δεν συμφωνούσαν μεταξύ τους.


ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Παρ’ όλες τις θεωρίες του ο γιατρός παραδέχτηκε πως τέτοια πειράματα πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά για να εξαχθούν οριστικά και αξιόπιστα συμπεράσματα. Όπως είπε όμως, τα πειράματα του έδειξαν τουλάχιστον πως στους ανθρώπους την στιγμή του θανάτου τους παρατηρείται μεταβολή στο βάρος που δεν μπορεί να εξηγηθεί από τις μέχρι τώρα επιστημονικές θεωρίες και που σαφώς διαφοροποιεί τον άνθρωπο από τα σκυλιά και ίσως από όλα τα άλλα ζώα γενικώς. Εάν αυτή η θεωρία του, συμπλήρωσε, αποδειχθεί από πολλά ακόμη πειράματα που πρέπει να γίνουν, σίγουρα είναι υψίστης σημασίας.

Επίσης πρόσθεσε πως έπειτα από δώδεκα πειράματα που έκανε με ανθρώπους την στιγμή του θανάτου τους, βρήκε πως η ψυχή την ώρα που αφήνει το σώμα δίνει ένα φως σαν αυτό του αστρικού αιθέρα, και μέτρησε πως τελικά η ψυχή ζυγίζει από 14 έως 21 γραμμάρια.

ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΑΚΝΤΑΓΚΑΛ ;

Ο MacDougall δεν απασχόλησε ξανά τον κόσμο μετά το 1911, τουλάχιστον δεν δημοσιεύτηκε τίποτα ούτε στους New York Times ούτε πουθενά αλλού. Τελικά πέθανε το 1920. Η κληρονομιά όμως που μας άφησε συνεχίζει να υπάρχει και να μεταδίδεται ως «21 γραμμάρια» δηλαδή όσο ήταν και το βάρος που χάθηκε στο πρώτο τεστ που έκανε. Για την ακρίβεια ήταν 21,3 γραμμάρια.Τα αποτελέσματα του MacDougall αλλά και τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε είναι μάλλον ανακριβή αν εξετάσει κάποιος τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγιναν όπως την μεθοδολογία, το μικρό δείγμα που χρησιμοποίησε, αλλά και την όλη διαδικασία της ζυγαριάς στην μέτρηση. Δεν το συζητάμε για το νούμερο των 21 γραμμαρίων στο οποίο κατέληξε. Οι θεωρίες του μπορούν μόνο να μας κεντρίσουν την περιέργεια και τίποτα παραπάνω.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΣ

Συμπερασματικά λοιπόν, υπάρχουν και οι δύο περιπτώσεις: Είτε να παρατηρηθεί απώλεια βάρους, είτε προσθήκη βάρους οταν καποιος πεθαίνει


Αρχειοθήκη ιστολογίου

"Iolikh Gh"

Anoi3h, almyra, ry8mos, armonia, perisullogh, galhnh, hsyxia, ka8aros orizontas & euforia, kyverna ton topo touto.

Gia onta me psyxes lian kymatwdhs kai trikumiwdhs, pou o kairos tous pernaei omoios kai axaros. O egkelados pou 8a tous tarakounhsei argei. Synhdeita poreyonte sthn zwh, ypo to temenos ths epilektikhs monaxikothtas. Syxna pernan nyxtomenoi, apeires megales vdomades.

3eroun na agapoun storgika, exoun sevasmo, h8os, eygeneia. 3eroun na mhn xanoun to 8arros tous, to kouragio tous kai to xamogelo tous, 3eroun na mh fovounte na mhn distazoun.
Diaforetikh nootropia. Pragmateuontai se alla metra.

Exoun epignwsh twn anatrixiastikwn pagidwn, ma zoun e3w apo voes, vromeres ana8umiaseis kai astoxasies. Zoun ka8estws siwphs, mias siwphs gemaths fwnes apo tis parousies twn katoikwn.

8eos tous: o Aiolos (oi katoikoi ypotasonte se diafores psyxikes katastaseis, psyxanemhsmata). Tous kyverna armonika ypo afethria proswpikh. Tous kalliergei psyxika tous paraxwrei thn gnwsh kai thn synhdeish ths opoias a3ias.


Syxna erxonte ypo thn parormish enstiktou, ypo thn diais8hsh, touth thn magikh dynamh. 3exnan, synerxonte, ka8onte 3anaskeftonte.


Prwtoi katoikoi sthn "xwra twn Iolikwn" koinoi 8nhtoi, ( ^vag^, Astropeleki, vivian-35, stamatakos, MWRAKLA-28, tasos-41, DJ-TONY, boreios, galois, arisv, agkalitsas, Markos_, magiatiko, baggio, Dimitris-5926, ^^asximoula^^, F-38-THES, LaDy_O) zwa, (Lykos, gourouni, mustela, pasxalitsa) laxanika, (chili) hrwes (Lemonidas, Spartan, winx, Spiderman7, Diyaneira) o arxaios 8eos Erebos, ta 8aumata ths epistimhs Powered kai Z3rOtIm3 ma kai o a-g-i-o-s, to pacotini, plasmata spania opws o MAKLEON, o A-Steritiko, o bruce-dickinson, o acId, mexri kai kotzam etairiko o kontos-ae.


"H xwra twn Iolikwn" gh, katafugio gia meleth, kapote kata proswpo ths zwhs. Gia osous 3eroun na perpatoun kai na petan pshla, mporoun na moirasoun kommatia tou eaytou tous genneodwra, tolmoun na zoun ton ouranio paradeiso sthn ghinh zwh.

To xamogelo tou paidiou

ActionAid

ActionAid
Pes "OXI" sthn Peina..

greenpeace

greenpeace
kairos gia drash

Arktouros

Arktouros
yo8ethste mia arkouda

Anakuklwsh

Anakuklwsh
Anakuklwnw kai den k@l@nw