..ροβολησαν..

Εκεινη την αυγη, Τεταρτη ξημερωνε. Παραξενα, η τυχη τους εσυρε στο ιδιο κρεβατι.

Την σκεπασε, στοργικα.

-Θες καφε..? της ειπε και απομακρυνθηκε..

-Δεν κρυωνω, μουρμουρισε..

Αφησε το βλεμμα της, να χαθει.. εξω απ το παραθυρο, σε μια γωνια του καχεπτικου κηπου του. Αδροση..! Αγονη..! Μοναδικο στολιδι μια ξεραμενη πασχαλια, που την βολοδερνε ο αερας.. Συμπτωση: αγαπουσε πολυ τις πασχαλιες..

-Σου φερα καφε, της ειπε..

Ηπιε, μικρες γουλιες, ζαβλακωμενη 8αρρεις, απ την μακρυα νυχτα.. Δεν συλλογιζοταν τιποτα. Ουτε καν τα καθημερινα.. Αυτα που σουλατσαρουν στο μυαλο, καθε συγχρονης, Μαιρης Παναγιωταρα : φαγητο, καθαριοτητα, ψωνια κτλ

Ζουσε μια ..αβουλη ανια..

-Μ αγαπας? .. Χτες ολη μερα δεν προκανα να σου μιλησω, ειχες πελατες, σχολη κι οταν εσυ μπορουσες ειχα συνελευση. Αποφασισες..?

Επεσε αδυναμη στο κρεβατι.. Πανω στα μπουρδουκλομενα, θερμα ακομα σεντονια.. Εκλεισε τα ματια της.. Ενοιωσε ολη την αληθεια του..! Την θλιβερη αληθεια, της αγαπης του ..αυτην, που φανταζε να ξεγλιστρα πανω στην παθητικη αδιαφορια της..

-Δεν γινεται, δεν μπορω, στο λεω αυθορμητα..! Στις μερες, που διπλα μου, τοσο γλυκα υπαρχεις..

Μα.. Η ουσια, δεν αλλαζει.. οσο φτιασιδομενη κι αν ειν η εκφραση.. Δεν γινεται ανοδυνη η αρνηση.. Δεν γινεται φρουφρουδατη η πικρα..! Δεν γινεται γλυκο το φαρμακι.. Ισως καψαλιστηκε..!

Ισως τρανταχτηκε η καρδια του, συ8εμελα..! Ισως..! Ισως..! Κι ομως..! Δεν εδειξε να τρομαζει, να πανικοβαλεται..! Δεν εδειξε καν εναν καποιον ρογχο απελπισιας.. Ουτε καν επιφυλακτικοτητα, καχυποψια..

Με φωτεινο βλεμμα, χαμογελοντας της ειπε : Στραβαδι μου..! Καταδικια μου εγωιστρια.. Ανασα περνω απ τις πνοες σου.. Δεν βιαζομαι..

Τον ειδε, με βεβαια βηματα να ετοιμαζεται για την δουλεια.. Το λιγοστο φως, της συννεφιασμενης μερας, αγκαλιασε θαμπα την εικονα του, εκεινη ομως οχι..

Ηταν ο φοβος του τρελου..! Ο παρανοικος της τρομος..! Ο ιδιοτυπος, παραξενος, ακαταλογιστος ερωτας της..! Η αμυνα της..! Ο ασυνειδητος, φαυλος κυκλος της ..που την συνοδευε..

ReaL

Ηταν άπιαστο όνειρο.

Ένας αριθμός που τον έβλεπε αλλά δεν μπορούσε να μπει στα δικά του μέτρα.
Σαν τη τετραγωνική ρίζα του -2 ενα πράγμα.

Κάθε μέρα τη συναντούσε στο πρωινό του ξεκίνημα για την δουλειά.

Δεν μπορούσε να την προσεγγίσει όμως. Ορατή και ασύλληπτη ταυτόχρονα.Το μυαλό του δούλευε σε κόκκινες στροφές. Λύση δεν εβρισκε.

Έλειπε ο συνδετικός κρίκος. Αυτό το κάτι που θα διευκόλυνε την συνύπαρξη.Να συνδέσει το φανταστικό , την ρίζα του -2 , με την πραγματικότητα. Τα νούμερα που γνωρίζουμε. Το 1 , το -1 , τα τρία τέταρτα.

Στον ύπνο του ήρθε φλασιά. Αυτή ηταν το i. Το i-mage , το φανταστικό. Αυτός το R , το Real , το πραγματικό. Πως να συναντηθούν? Αν όμως αριθμούσε το φανταστικό μέρος?

Ένα φανταστικό , δύο φανταστικά , τρία φανταστικά κ.ο.κ

Έβγαινε ένα περίεργο αλλά κατανοητό άθροισμα. Ας πούμε τρία φανταστικά μέρη και ένα πραγματικό. Το άθροισμα αυτό το ονόμασε μιγαδικό.

Το επόμενο πρωί μουρμούρισε την νέα λέξη καθώς την προσπερνούσε. Ήταν η πρώτη φορά που την έκανε να κοντοσταθεί. Στο βλέμμα της διέκρινες την απορία. Της εξήγησε.


Κι έγιναν αχώριστοι

Ο ψεύτης

Η πολη ειναι μικρη.


Αυτο ομως δεν με 'μποδισε να τη κοψω στα δυο.


Κυκλοφορω και στα δυο κομματια της.


Μονο που ειναι απολυτως ξεχωριστα και το ενα δεν ξερει τι κανω στο αλλο.


Στο ενα με ξερουνε Ακη και στ' αλλο με ξερουνε Sexto.


Τα ιχνη μου χανονται για τη μιση πολη μολις περναω στην αλλη μιση.


Μια λεπτη επιχειρηση επιβιωσης.


Ωρες ωρες καθομαι στην ακρη του ενος μισου, στη γραμμη του συνορου και νιωθω τον ιλιγγο. Το ενα μαγουλο μου νιωθει τον αερα και το αλλο τη βροχη. Το ενα ματι ανοιχτο το αλλο κλειστο.


Η σκηνοθεσια μου ειναι καταπληκτικη. Οντας ο μονος θεατης της μπορω να σας το εγγυηθω.


Μ' αγαπουν και με μισουν ταυτοχρονα. Κι εδω κι εκει. Μισος και αγαπη εις διπλουν. Αδιαφορια εις διπλουν. Μετανοια εις διπλουν.


Διαλεγω το ειδος της αγαπης και το ειδος της αδιαφοριας.


Πεταγομαι σα ν' αλλαζω πουκαμισο.


Ιδια ειναι η εμφανιση μου, μη σε ξεγελα.


Σε κανενα απο τα δυο δεν παω γυμναστηριο και σε κανενα δε ειμαι χορτοφαγος για να σου δωσω μια ιδεα.


Ιδιος μπαινοβγαινω. Καμια φορα με ανακατεμενα τα μαλλια απο τον ανεμο της μιας πλευρας. Ή με τις σταγονες της βροχης της αλλης στη πλατη.


Που ησουνα, μου λενε.


Εδω , να διπλα, τους λεω. Κι αυτοι νομιζουν οτι καταλαβαινουν.


Δεν υπαρχει τιποτα πιο ασχημο απο ενα παθητικο ηθοποιο. Καθεται και κοιταζει ανημπορος ν' αλλαξει τη ροη. Το ξερω αυτο.
Μιας και ολα ειναι θεατρο πρεπει να παιξουμε ομως.
Σκληρα δουλευω εγω. Παιζω σε δυο.


Καποτε κι οι δυο πλευρες της πολης κοιμουνται.


Εγω ομως οχι.


Με διακοσια τρεχω στην ασημενια ακτη. Βγαζω και τα δυο μου πουκαμισα και τ'αφηνω στην αμμο. Κοιταω τη σκοτεινια τ' ουρανου πως ακουμπαει αυτη το πελαγος.


Πως ο οριζοντας αλλοιωνεται, πως σιωπη και βουητο αλλαζουν ορους.


Ειμαι στη μεση.


Μ' ενα τριμμενο παντελονι.


Θεατης.


Κανενας ρολος.

αχαρακτηριστοι & αταξινομητοι

Ελλαδα..! Αποτελειται απο Ελληνες..! Ελληνες..! Εμας..!

Ε8νος..! Με προτερηματα και ελαττωματα, αλλοτε εμφυτα αλλοτε επικτητα..!

Λαος..! Ευφυης, ευστροφος. Δραστηριος, φιλοξενος, φιλοπονος. Φιλελευ8ερος, τολμηρος, φιλοκαλος. Μεγαλοψυχος.. αλλα και εγωιστης. Θερμοκεφαλος.. Ανιπομονος.. Αμε8οδος.. Επιπολαιος.. Πεισματαρης.. Ευερε8ιστος.. Φιλονικος.. Ευμεταβολος πολτικολογος..

Ειμαστε..!
Ειμαστε, για δες ..ενα ασυλληπτο κραμα, απο αρετες και βλακια..

Με8υσμενοι απο λαμπροτητα, γινομαστε στοχος οβιδων..Τετιοι ειμαστε..!

Ονομασαμε δικαιο τον Αριστειδη και τον εξοστρακισαμε.. Θαυμασαμε τον Θεμιστοκλη και τον διωξαμε.. Αναδειξαμε τον Σωκρατη και τον δηλητηριασαμε.. Στησαμε Βυζαντιο και το τουρκεψαμε.. Φεραμε το 1821 και το αφησαμε να διακυδευτει το 1897.. Δημιουργησαμε το 1909 και το ξεχασαμε.. Καναμε τριπλασια την Ελλαδα και την κηδεψαμε..

Τετιοι ειμαστε..!
Παραξενοι, ατι8ασοι, περιεργοι,μετεωροι.. αστα8εις.. Λαος με ψυχολογια, αχαρακτηριστη..

Τετιοι..!
Που δεν χωραμε σε ταξινομησεις.. Δεν ειμαστε ουτε για Λυπηση, ουτε για Θαυμασμο..

ΑΥΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ..!

εν πλω

Στο βάθος κρύο πολύ
πιο πέρα το χιόνι πυκνό
δεν μπορώ να βαδίσω ορθός ,
Θα σκοντάψω!!!!!

Στην άκρη χαράδρα βαθειά
σκεπασμένη με χιόνι πολύ
Την ημέρα που ο πόνος περνά
στη σιωπή!!!!

Και ο ήλιος κρυμμένος βαθειά
Μακριά από μένα πολύ
Το φεγγάρι αχνό σε σκοπό
Την αυγη!!!

Λίγο χάδι αγάπη ,στοργή
Που δεν ένιωσα τόσο πολύ
Όταν έλεγα….. είμαι μικρός
Μες το σώμα!!!

Της αγάπης ποτάμι βαθύ
Κατεβαίνει το δρόμο γοργά
Παρασέρνει στο διάβα πολλούς
Και πληγώνει!!!!!

Ίσως κάπου κάποια φορά
Μια γοργό κάπου στα ανοιχτά
Με κατέβασε πολύ χαμηλά
Στα βαθειά !!!

Και δεν ξέρω την λύση σ αυτό
Μα μπορώ πάντα ν’ ακολουθώ
Της καρδιάς τον τρελό τον ρυθμό
Με σκοπό!!!!

Το μυαλό μου δεν θέλει … μπορεί
Την κάρδια μου να ακoλουθεί
Στο σκοτάδι μα και στον γκρεμό
Γιατί ήταν κάπως γοργό!!!!

Κάποια άλλη φορά δυστυχώς
Δεν περίμενα να ‘μαι πιστός
Γι άλλη μια φορά πιο σωστός
Στο σκοτάδι!!!

Τώρα οι μέρες περνούν με νοτιά
Σε μια βάρκα δίχως κουπιά
Το Σάββατο πρωί στην σχολή
Με πανιά!!!

του Παντελη Γκατσου (πρωτοεμφανιζομενος και τον ευχαριστουμε;)

υπαινιγμος

Το παρελ8ον, παλιο δεν εγινε.. Κι ας κυλουν οι μερες κι ας τρεχουν, κι ας χανονται.. Γιναν τα πα8η σου υπογεια, σε κλεισαν, γιναν τα χαη σου, μπετον.. πλακοστρωσαν κα8ε πορεια..

Στα λαθη σου, προστιχος δανειστης. Ανεντιμος..

Σε οσα δεν επιασες και σου ξεφυγαν, σε οσα δεν εζησες και πε8αναν, σε οσα δεν κερδισες και χαθηκαν.. Ανικανος..

Σκυφτος και μονος.. Πετρωσες..

Μονος μεγαλωσες, σκληρυνες.. Μονος περπατησες, παραστρατησες..

Κρατησες μα δεν αγαπησες..! Δικαιω8ηκες μα δεν σω8ηκες..

Τερας, αταραξιας.. Μονος..! Μονος..! Μονος..!

Εργατική Πρωτομαγιά

Η Εργατική Πρωτομαγιά ή Παγκόσμια Ημέρα των Εργατών γιορτάζεται ανά τον κόσμο με διαδηλώσεις και πορείες, με σκοπό την προβολή των κοινωνικών και οικονομικών επιτευγμάτων της διεθνούς εργατικής τάξης.Καθιέρωση της Πρωτομαγιάς

H 1η Μαΐου καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα των Eργατών στις 20 Ιουλίου 1889 κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δευτέρας Διεθνούς στο Παρίσι, σε ανάμνηση του Μακελειού του Σικάγο το 1886, όπου η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά εργατών που διαμαρτύρονταν υπέρ της διεκδίκησης της οκτάωρης εργασίας και καλύτερων εργασιακών συνθηκών.

Ωθούμενοι από τις πετυχημένες διεκδικήσεις Καναδών συντρόφων τους, τα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ αποφάσισαν την έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων την 1η Μαΐου 1886. Βασικό τους αίτημα αποτελούσε το οκτάωρο, καθώς την περίοδο εκείνη δεν υφίστατο στις ΗΠΑ κανονιστικό εργασιακό πλαίσιο και οι εργαζόμενοι αναγκάζονταν να εργάζονται αμέτρητες ώρες, ακόμα και Κυριακές.

Στη δυναμική πορεία του Σικάγο έλαβαν μέρος περισσότεροι από 90.000 εργαζόμενοι, ενώ περίπου 350.000 εργάτες από 1.200 εργοστάσια συμμετείχαν στην απεργία.

Οι βίαιες συμπλοκές έλαβαν χώρα τρεις μέρες αργότερα, στις 4 Μαΐου, στην πλατεία Χέιμαρκετ του Σικάγο, κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης προς συμπαράσταση των απεργών, στην οποία συμμετείχαν ενεργά μέλη του αναρχικού κινήματος. Παρά τον ειρηνικό χαρακτήρα της πορείας, η αστυνομία έλαβε την εντολή να διαλύσει με τη βία την κινητοποίηση. Στις συμπλοκές που ακολούθησαν, άγνωστος από το πλήθος πέταξε προς τις αστυνομικές δυνάμεις μία χειροβομβίδα, η οποία εξερράγη, σκοτώνοντας έναν αστυνομικό και τραυματίζοντας δεκάδες.

Σε απάντηση, οι αστυνομικοί άρχισαν να πυροβολούν τους συγκεντρωμένους, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τέσσερις διαδηλωτές και σημαντικός αριθμός τους να τραυματιστεί. Στη συμπλοκή έχασαν τη ζωή τους και άλλοι έξι αστυνομικοί από πυρά, χωρίς να εξακριβωθεί η προέλευσή τους. Την προηγούμενη μόλις ημέρα, επιπλέον 4 διαδηλωτές είχαν σκοτωθεί από τις αστυνομικές δυνάμεις.

Οκτώ συνδικαλιστές καταδικάστηκαν σε απαγχονισμό για τη βομβιστική επίθεση που προκάλεσε το θάνατο του αστυνομικού. Μοναδικό επιχείρημα του εισαγγελέα, Τζούλιους Γκρίνελ, εναντίον τους ήταν η ενθάρρυνση του άγνωστου βομβιστή από τους λόγους που εκφώνησαν. Ως εκ τούτου, κρίθηκαν ένοχοι για συνωμοσία και θανατώθηκαν.

Η Πρωτομαγιά ανά τον κόσμο

Την επίσημη καθιέρωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς από το ιδρυτικό συνέδριο της Δευτέρας Διεθνούς ακολούθησε η πρόταση του Ρέιμοντ Λαβίν, η οποία καλούσε σε διεθνή κινητοποίηση την ημέρα της επετείου των γεγονότων του Σικάγο το 1890. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τόσο μεγάλη, με αποτέλεσμα οι διαδηλώσεις της 1ης Μαΐου να λάβουν έκτοτε ετήσιο χαρακτήρα.

Ως γιορτή αφιερωμένη στους αγώνες των εργατών και στο σοσιαλιστικό κίνημα, η Πρωτομαγιά αποτελεί μία τεράστιας σημασίας επίσημη γιορτή για χώρες όπως η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, η Κούβα και τα πρώην Σοβιετικά κράτη. Οι εορτασμοί περιλαμβάνουν συνήθως μεγαλειώδεις λαϊκές και στρατιωτικές παρελάσεις.

Η σοβιετική Πρωτομαγιά σημαδευόταν από τη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση στο κέντρο της Μόσχας, η οποία διέσχιζε και την Κόκκινη Πλατεία, όπου βρίσκονταν ο εκάστοτε γενικός γραμματέας, η κυβέρνηση και όλο το Ανώτατο Σοβιέτ και παρακολουθούσαν μια αληθινή επίδειξη δύναμης.

Στη Βραζιλία, η μέρα των εργατών είναι επίσημη γιορτή που γιορτάζεται από τα συνδικάτα με ολοήμερες εκδηλώσεις.

Στην Ιαπωνία, παρά το γεγονός ότι η Πρωτομαγιά δεν έχει οριστεί επίσημα ως εθνική αργία από την κυβέρνηση, επειδή ημερολογιακά συμπίπτει με τη λεγόμενη χρυσή εβδομάδα των αργιών, είτε δίνεται από του εργοδότες ως αργία είτε λαμβάνεται ως άδεια άνευ αποδοχών από την πλειονότητα των Ιαπώνων. Σκοπός δεν είναι η συμμετοχή σε μαζικές διαδηλώσεις για τον εορτασμό της ημέρας, αλλά συνήθως, η προσωπική ξεκούραση. Συνήθως, ανήμερα της Πρωτομαγιάς, τα μεγαλύτερα εργατικά συνδικάτα διοργανώνουν πορείες και κινητοποιήσεις στο Τόκιο.

Στο Νεπάλ, η Πρωτομαγιά αναγνωρίστηκε ως εθνική αργία το 2007, παρότι γιορτάζεται στη χώρα από το 1963.

Η γερμανική Πρωτομαγιά αποτελεί μία σημαντική ημέρα, όπου παραδοσιακά τονίζεται η πολιτική σημασία την ημέρας στις περισσότερες περιοχές της και αναφέρεται συνήθως ως «Ημέρα των Εργατών». Μαζικές ετήσιες διαδηλώσεις λαμβάνουν χώρα στο Βερολίνο, οι μεγαλύτερες από τις οποίες διοργανώνονται από εργατικά συνδικάτα και πολιτικά κόμματα.

Οι ΗΠΑ και ο Καναδάς είναι οι μοναδικές χώρες στις οποίες ως Ημέρα της Εργασίας δεν εορτάζεται η Πρωτομαγιά, αλλά η πρώτη Δευτέρα του Σεπτεμβρίου. Το 1894, ο εορτασμός της Ημέρας της Εργασίας έγινε νόμος του κράτους των ΗΠΑ, με απόφαση του Κογκρέσου και νόμος του Καναδά με απόφαση του Kοινοβουλίου της χώρας. Στόχος ήταν η αποφυγή της ταύτισης των εργατικών κινημάτων με την αριστερά της χώρας στην οποία είχαν συμβεί τα γεγονότα του Σικάγου.

Η ελληνική Πρωτομαγιά

Η πρώτη ελληνική κινητοποίηση πραγματοποιήθηκε το 1893 από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Σταύρου Καλλέργη. Περίπου 2.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο και διαδήλωσαν υπέρ της οκτάωρης εργασίας, της καθιέρωσης της Κυριακής ως αργίας και της κρατικής ασφάλισης για θύματα εργατικών ατυχημάτων.

Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα, το οποίο επέδωσαν στον Πρόεδρο της Βουλής την 1η Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Η κωλυσιεργία του προέδρου της Βουλής να το εκφωνήσει προκάλεσε τη μεγαλόφωνη αντίδραση του Καλλέργη, με αποτέλεσμα να συλληφθεί, με εντολή του προέδρου, για διατάραξη της συνεδρίασης. Ο Καλλέργης ξυλοκοπήθηκε και μεταφέρθηκε στο αστυνομικό τμήμα, όπου παρέμεινε για δύο μέρες. Λίγες μέρες αργότερα, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 ημερών.

Χρειάστηκε να περάσουν 17 ολόκληρα χρόνια, ως το 1911 που γιορτάστηκε και πάλι η εργατική Πρωτομαγιά. Στο διάστημα αυτό ξέσπασαν μεγάλες απεργίες σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Ελλάδας και σε πολλούς κλάδους, ενώ πολλά σωματεία και δευτεροβάθμιες οργανώσεις δημιουργήθηκαν.

Το 1911, η Φεντερασιόν Θεσσαλονίκης αναλαμβάνει τη διοργάνωση της εργατικής Πρωτομαγιάς στη Θεσσαλονίκη. Οι αστυνομικές δυνάμεις επεμβαίνουν και συλλαμβάνουν τους πρωτεργάτες, ανάμεσα σ´αυτούς τον Μπεναρόγια, που εξορίζεται στη Σερβία.

Την ίδια χρονιά, στην Αθήνα, αποφασίζεται να γιορταστεί εκ νέου η Πρωτομαγιά με πρωτοβουλία του Ν.Γιαννιού στο Μετς, με κεντρικό σύνθημα «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση και 8 ώρες ύπνο». Η Αστυνομία οδήγησε τους Γιαννιό, Αποστολίδη και Παπαγιάννη στα γραφεία της γιατί «δεν είχαν άδειαν», όπου τελικά αφέθηκαν ελεύθεροι.

Η πρωτομαγιά γιορτάζεται ξανά το 1919 σε 12 πόλεις πανελλαδικά, ένα χρόνο μετά την ίδρυση της ΓΣΕΕ. Στο μεταξύ, ψηφίστηκε ο Ν.281/1914 «περί Σωματείων» με τον οποίο κατοχυρώνεται το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι και τα σωματεία αρχίζουν να αποκτούν καθαρά εργατικό χαρακτήρα.

Σήμερα, βάσει νόμου, οι αργίες διακρίνονται σε αυτές που έχουν καθοριστεί ως ημέρες υποχρεωτικής αργίας, κατά τις οποίες απαγορεύεται κάθε βιομηχανική, βιοτεχνική, εμπορική εργασία και κάθε επαγγελματική εν γένει δραστηριότητα, καθώς βέβαια και η απασχόληση των μισθωτών, και ως ημέρες προαιρετικής αργίας, στις οποίες επαφίεται στην διακριτική ευχέρεια του εργοδότη η λειτουργία της επιχείρησης και η απασχόληση ή μη των μισθωτών που απασχολούνται από αυτόν.

Η 1η Μαΐου, σύμφωνα με το άρθρο 1 του Α.Ν. 380/68, αποτελεί υποχρεωτική αργία, όταν κηρύσσεται ως τέτοια με απόφαση του υπουργού Απασχόλησης, διαφορετικά εντάσσεται στις προαιρετικές αργίες. Φέτος, με υπουργική απόφαση, η 1η Μαΐου, ορίστηκε ως ημέρα υποχρεωτικής αργίας.

Φωτογραφία: www.flickr.com, χρήστης The Library of Congress /
Πηγη:Ιουλία Κιλέρη http://tvxs.gr/node/9942