Μονόλογος

- Θελω να σε ρωτησω

- Πως με βρηκες?


- Μεσα απο τις λεξεις

- Υπαρχει κατι που ν' αξιζει να μαθεις?

- Αν ειναι πιο σημαντικο η χαρα απο τη γνωση.

- Ναι ειναι, αρκει μονο να μη σε τυφλωνει.

- Υπαρχει καποιο οριο, καποιο τελος στο να μ' αρεσουν τα πρωινα, η βροχη και τα προσωπα των ανθρωπων.

- Δεν υπαρχει αλλα ποτε δε θα το μαθεις.

- Και οι καθρεφτες?

- Πως αλλιως θα καταλαβαινες τους αλλους?

- Εσυ γιατι κρυβεσαι?

- Μονος σου μιλας.




Kι’ όλο να λες, να λες, στα θάμβη της νυκτός
για ένα –με γυάλινα πανιά– πλοίο που πάει
όλο βαθειά, όλο βαθειά, όσο που πέφτει εκτός :
όξ’ απ’ τον κύκλο των νερών –στα χάη.

Γιάννης Σκαρίμπας (Ουλαλούμ, 1936)


H aναρτηση ειναι του Αρη & τον ευχαριστω ;)

αγνοια οριων

-"8ες να παλεψουμε? Αρχισε αν σου βαστα!"

Λιγο αργοτερα:
-"Αυτος εκανε την αρχη, εγω δεν φταιω?"

Οι καβγαδες σας ηταν παντα αυτης της μορφης, μα ποτε δεν κρατησαν πολυ..

Μετα απο λιγο συμφιλιονοσασταν. Αλλα και παλι, μπορει να ..τα χαλουσατε.. Αρκει να τολμουσε ενας σας, να διαφωνισει, σε κατι, οτιδηποτε..

Ησουν του υπερ8ετικου.
Ο δικος μου.. Ο πιο καλος μου, ο πιο αγαπημενος μου.. Εισαι ο πιο ηλι8ιος, εισαι ο πιο μεγαλος ψευτης.. κτλ κτλ

Γενικη αποψη, σαλεμενη..!
Ξενοιαστη σχεση.. Παιδικες ψυχες..! Ναι.. ψυχικες δια8εσεις παιδιου..! Λογια πλημμυρισμενα απο χαρα και πονο..! Λογια που καποτε, δεν ειν να τα πολυπερνεις σοβαρα.. Οι εντασεις ηταν παντα μικρης διαρκειας..

Χαρες - λυπες,- κλαμα - γελιο,συμπα8εια - αντιπα8εια, εναλλασομενα..

Μα τωρα.. Τι γινεται τωρα?!?

που λες:
-8ελω να απαλλαγω απ την επιδραση σου.. Σχεδον τα εχω καταφερει..

και λεει:
-Νομιζεις..!!! Μολις ακουμπισεις την πλατη σου πανω μου, 8α ξεκουραστεις .. ευχαριστα..

Μοιαζει..
μοιαζει σαν ενα φυσιολογικο, ενα φυσιολογικο παιχνιδι αναμετρησης..
Γεγονος: τα παιδια, χρειαζονται ..παιδια.. :p

Μη πατατε το πρασινο

Μονο στις ελληνικες πολεις, υπαρχουν πινακιδες, σε χωρους πρασινου, οπου απαγορευουν την εισοδο (!)..

Μεγαλη πολυτελεια, τα παγκακια τις ακρες..
Εκει συνη8ως συναντας γερους να τον περνουν (τον υπνακο τους). Παιδακια να κα8ονται φρονιμα, γεματα εκλη3η και απορια να αναρωτιουντε "ετσι 8α γινουμε κι εμεις καποτε?"

Απο8ημενη ταση, για δραση και περιπετεια. Επιταγη του ε3ωραισμου της πολης.. Τσιμεντο, επιταγη μοντερνας κατασκευης..


..προκλητικο γρασιδι..

ταλεντο διαστασεων χχχL

Ναι..! Τον ζηλευω..! Εχει ταλεντο..! Ξερει να ζει..!

Εχεi την εμφυτη ταση να μοιραζεται, να τσαλακωνεται, να κανεi το κεφι του, ακομπλεξαριστα..!

ΝΑΙ.. ειν αυτος που τελικα εκτιμα σωστα, λογια, καταστασεις, προσωπα και πραγματα..!

Δεν εχει υποψιες, δεν νοιω8ει κυνδινο, δεν φανταζει αστα8ης.. Καμια ανασφαλεια, κανενα ιχνος απαισιοδοξιας, καμια απειλη..

Μα, δεστε τον, ακομα και στην σκληρη κριτικη της Μανωλιδου: ειστε οτι χειροτερο εχω δει..
Λεει: Σας καταννοω. <--- !!!!!!!!!!!!!

Το κριμα ειναι μονο δικο μας..! Για ολους εμας.. που (ταχα μου) απο παιδεια και πειρα γιναμε καχυποπτοι, επιφυλακτικοι στα κεφια μας, στο ονομα του ρεαλισμου..

Το συμπαν κι εγω

Ο αν8ρωπος, απο τοτε που συνειδητοποιησε τις δυναμεις του και αξιοποιησε την λογικη του, κυριευτηκε απο ενα ονειρο, να πεταξει ψηλα, ψηλα στον αι8ερα. Η γη, οσο απεραντη κι αν ηταν, οσα μυστικα κι αν εκρυβε, του φαινοταν προσιτη, ανοιχτη στα μετρα των δυνατοτητων του.

Ο απεραντος ουρανος με τα ουρανια σωματα του, (που ο ιδιος ονομασε αστερια) παρουσιαζοταν μυστηριοδης και ανεξιχνιαστος. Τον μαγευε το πεταμα των πουλιων, η ελευ8ερη κινησης τους.. Απ την μια στιγμη στην αλλη, τα εχανε απο τα ματια του..

Τα μεσα που διε8ετε ο ιδιος, ηταν φτωχα. Μα πλα8ει με την φαντασια του, οτι δεν μπορει να φτασει..

Ο αν8ρωπος εχει πεισμα, εχει 8εληση, δεν περιοριζεται στους φτερωτους 8εους και δαιμονες.. Ο Δαιδαλος, ο Ικαρος ηταν 8νητοι, κι ομως, κατορ8ωσαν το ακατορ8ωτο.. Ο μυ8ος (γιατι ολοι οι μυ8οι κρυβουν και μια αλη8εια) ειναι βα8υτερος, φανερωνει την λαχταρα για νεες επιδιωξεις, στοχους, γνωσεις και οριζοντες.

Οι αιωνες περνουν.. Οι οραματιστες κανουν οραματισμους πανω στα χαρτια τους..

Ο Ιουλιος Βερν με την πεννα του, κατακτα το διαστημα και φανερωνει στους επιστημονες μυστικα, που αυτοι με τα μεσα τους, υλοποιουν.. Και το 8αυμα πραγματοποιειται στα μεσα του 20ου αιωνα.. Το συμπαν ανοιγει τις κλειστες του πυλες στον αν8ρωπο..

Τα διαστημοπλοια, οργωνουν τον ουρανο.. Φερνουν ολοενα καινουργιο υλικο για να μελετη8ει, να ερευνη8ει..

Η Σεληνη, δεν ειναι πια το ρομαντικο φεγγαρακι, που μαγευει ψυχες.. Κατακτη8ηκε και παρουσιασε την πραγματικη του οψη.. Ειναι μια αγονη περιοχη, ψυχρη, δεν εκληρωνει προυπο8εσεις να κατοικη8ει να αξιοποιη8ει..

Ο αν8ρωπος, πνευμα ανησυχο, ολο ψαχνει, ολο ζητα.. Περιπλανιεται, ελπιζει.. Ελπιζει πως 8α βρει νεους πολιτισμους, καλυτερους απ τον δικο μας, ισως και παλιοτερους.. Ετσι 8α φωτιστει η αβυσσος του παρελ8οντος και 8α χαραξει νεους δρομους για το μελλον..

Ισως κατοικη8ουν οι αλλοι πλανητες, ισως δω8ει λυση στο προβλημα της πλη8ωρας του πλη8υσμου.. Ισως, ισως τα καταφερει και κυριαρχησει το συμπαν.. Ισως, ικανοποιησει τον εγωισμο του..

Ξοδευονται εκατομμυρια..Κι ομως.. Η γη εχει πολλα ακομα να δωσει.. Εχει γωνιες ανεξερευνητες,παιδια που πεινουν και αν8ρωπους που ζουν στην λι8ινη εποχη..

Κριμα που η φυση του αν8ρωπου ειναι αχορταγη.. Κριμα που τον μαγνητιζει το ξενο.. Το αγνωστο.. Το απιαστο..

Κριμα, γιατι λησμονει.. Λησμονει τον μυ8ο του Ικαρου.. Προχωρησε στον ηλιο κι εκαψε τα φτερα του.. Κριμα,γιατι τα προβληματα στην γη δεν τα ελυσε.. Κριμα, γιατι ειναι τοσα πολλα και δυσκολα..

Χρειαζεται περισκεψη και περισυλλογη.. Χρειαζεται και φοβος..

8α ηταν σοφοτερο να φροντισουμε την γη μας.. Να την κανουμε καλυτερη, οι ιδιοι να γινουμε καλυτεροι.. και.. υστερα ..ας πεταξουμε..

Σκεφτομαι, το πλαισιο του μετρου, πως ισως, χωρις περισκεψη, διεκδικουμε οτι δεν μας ανηκει.. Ισως ειναι το τιμημα του πλεονεκτη, η πυρρεια νικη, το οφελος ..μηδεν..