Το συμπαν κι εγω

Ο αν8ρωπος, απο τοτε που συνειδητοποιησε τις δυναμεις του και αξιοποιησε την λογικη του, κυριευτηκε απο ενα ονειρο, να πεταξει ψηλα, ψηλα στον αι8ερα. Η γη, οσο απεραντη κι αν ηταν, οσα μυστικα κι αν εκρυβε, του φαινοταν προσιτη, ανοιχτη στα μετρα των δυνατοτητων του.

Ο απεραντος ουρανος με τα ουρανια σωματα του, (που ο ιδιος ονομασε αστερια) παρουσιαζοταν μυστηριοδης και ανεξιχνιαστος. Τον μαγευε το πεταμα των πουλιων, η ελευ8ερη κινησης τους.. Απ την μια στιγμη στην αλλη, τα εχανε απο τα ματια του..

Τα μεσα που διε8ετε ο ιδιος, ηταν φτωχα. Μα πλα8ει με την φαντασια του, οτι δεν μπορει να φτασει..

Ο αν8ρωπος εχει πεισμα, εχει 8εληση, δεν περιοριζεται στους φτερωτους 8εους και δαιμονες.. Ο Δαιδαλος, ο Ικαρος ηταν 8νητοι, κι ομως, κατορ8ωσαν το ακατορ8ωτο.. Ο μυ8ος (γιατι ολοι οι μυ8οι κρυβουν και μια αλη8εια) ειναι βα8υτερος, φανερωνει την λαχταρα για νεες επιδιωξεις, στοχους, γνωσεις και οριζοντες.

Οι αιωνες περνουν.. Οι οραματιστες κανουν οραματισμους πανω στα χαρτια τους..

Ο Ιουλιος Βερν με την πεννα του, κατακτα το διαστημα και φανερωνει στους επιστημονες μυστικα, που αυτοι με τα μεσα τους, υλοποιουν.. Και το 8αυμα πραγματοποιειται στα μεσα του 20ου αιωνα.. Το συμπαν ανοιγει τις κλειστες του πυλες στον αν8ρωπο..

Τα διαστημοπλοια, οργωνουν τον ουρανο.. Φερνουν ολοενα καινουργιο υλικο για να μελετη8ει, να ερευνη8ει..

Η Σεληνη, δεν ειναι πια το ρομαντικο φεγγαρακι, που μαγευει ψυχες.. Κατακτη8ηκε και παρουσιασε την πραγματικη του οψη.. Ειναι μια αγονη περιοχη, ψυχρη, δεν εκληρωνει προυπο8εσεις να κατοικη8ει να αξιοποιη8ει..

Ο αν8ρωπος, πνευμα ανησυχο, ολο ψαχνει, ολο ζητα.. Περιπλανιεται, ελπιζει.. Ελπιζει πως 8α βρει νεους πολιτισμους, καλυτερους απ τον δικο μας, ισως και παλιοτερους.. Ετσι 8α φωτιστει η αβυσσος του παρελ8οντος και 8α χαραξει νεους δρομους για το μελλον..

Ισως κατοικη8ουν οι αλλοι πλανητες, ισως δω8ει λυση στο προβλημα της πλη8ωρας του πλη8υσμου.. Ισως, ισως τα καταφερει και κυριαρχησει το συμπαν.. Ισως, ικανοποιησει τον εγωισμο του..

Ξοδευονται εκατομμυρια..Κι ομως.. Η γη εχει πολλα ακομα να δωσει.. Εχει γωνιες ανεξερευνητες,παιδια που πεινουν και αν8ρωπους που ζουν στην λι8ινη εποχη..

Κριμα που η φυση του αν8ρωπου ειναι αχορταγη.. Κριμα που τον μαγνητιζει το ξενο.. Το αγνωστο.. Το απιαστο..

Κριμα, γιατι λησμονει.. Λησμονει τον μυ8ο του Ικαρου.. Προχωρησε στον ηλιο κι εκαψε τα φτερα του.. Κριμα,γιατι τα προβληματα στην γη δεν τα ελυσε.. Κριμα, γιατι ειναι τοσα πολλα και δυσκολα..

Χρειαζεται περισκεψη και περισυλλογη.. Χρειαζεται και φοβος..

8α ηταν σοφοτερο να φροντισουμε την γη μας.. Να την κανουμε καλυτερη, οι ιδιοι να γινουμε καλυτεροι.. και.. υστερα ..ας πεταξουμε..

Σκεφτομαι, το πλαισιο του μετρου, πως ισως, χωρις περισκεψη, διεκδικουμε οτι δεν μας ανηκει.. Ισως ειναι το τιμημα του πλεονεκτη, η πυρρεια νικη, το οφελος ..μηδεν..