Αντεύχομαι

Εχω πολλα ραμματα για τη γουνα αυτης της μεγαλοκυριας που λεγεται ..ευτυχια..

Μου εχει σπασει τα νευρα με οσα ισχυριζεται απολογουμενη που με εστησε.

Οτι ταχα ηρθε, αλλα εγω ειχα το νου μου σε τουτο και σε κεινο, κι οπως μου τα προσδιορισε , με περιμενε σε πραγματα αδυνατα να συμβουν, εκει ακριβως που ειχα το νου μου.

Κι αυτος ητανε λεει ο λογος που την ..προσπερασα..

Αλλοτε παλι, επιμενει πως ηρθε, σταθηκε λεει εξω απο κατι ιστοριες, στις οποιες εγω ειχα μπει ηδη μεσα, ειχε τη διαθεση να πεταξει απο το παραθυρο και να μπει, αλλα ηταν τοσο υπερυψωμενη η δυσπιστια μου που δεν το τολμησε.

Αλλη δικαιολογια τραβηγμενη απο τα μαλλια, πως εγω χτυπησα πολυ σιγα την πορτα της και δεν με ακουσε ή οτι χτυπησα πολυ δυνατα τη πορτα της ,φοβηθηκε και δεν μου ανοιξε, και τι ψευτρα, Θεε μου, οτι χτυπησα λαθος τη διπλανη πορτα και βλεποντας με να καθυστερω, συμπερανε οτι το λαθος μου βγηκε σε καλο και δεν ηθελε να το διακοψει.

Μου εχει απαρυθμισει μια μια τις στιγμες που την περιειχαν,λεει, αλλα εγω θυμαμαι μονο το φοβο που ειχα μη τις ..χασω..

Ειδα και επαθα να μην εχω την αναγκη της.

..&..τωρα που παλευοντας τα καταφερα, ερχεται και μου λεει συγχαρητηρια, πως αυτο ακριβως, οτι δεν εχω την αναγκη της, αυτο ειναι ΕΥΤΥΧΙΑ!

Απιαστη σου λεω.

Κικη Δημουλα